بررسی قدرت تشخیصی فیلم های رادیوگرافی e، f و d در تشخیص پوسیدگی های بین دندانی در محیط آزمایشگاهی (in vitro)

سابقه و هدف: امروزه محققان در جهت افزایش دقت تشخیصی رادیولوژی و کاهش تابش، گیرنده های تصویر متفاوتی را مورد استفاده قرار می دهند. این مطالعه با هدف تعیین دقت تشخیصی فیلم های رادیوگرافی d، e و f در تشخیص پوسیدگی های بین دندانی در محیط آزمایشگاهی صورت گرفت. مواد و روشها: در این مطالعه تشخیصی آزمایشگاهی، 75 مولر و پرمولر انسانی در 25 بلوک سه تایی قرار گرفتند. رادیوگرافی ها با سه نوع فیلم d، e و f در شرایط استاندارد تهیه شدند. سه رادیولوژیست فیلم ها را مشاهده و وجود یا عدم وجود پوسیدگی وعمق آن را مشخص نمودند. دندان ها از مزیال تا دیستال برش داده شده و با استریومیکروسکوپ بررسی شدند. مقایسه داده ها با استفاده از شاخص های تشخیصی و آزمون آنالیز واریانس انجام شد. یافته ها: حساسیت فیلم d برابر 65/69%، ویژگی آن 100%، دقت آن 85/73%، ارزش اخباری مثبت آن 100% و ارزش اخباری منفی آن برابر 72/34% بود. شاخص های فوق در فیلم e به ترتیب برابر 30/71%، 44/94%، 43/74%، 14/98% و 94/33% و در فیلم f به ترتیب برابر 85/64%، 44/94%، 89/68%، 67/98% و 88/29% بوده است. آزمون آنالیز واریانس یک طرفه نشان داد عمق ضایعات پوسیدگی تفاوت معنی داری برحسب نوع فیلم و مشاهده گر نداشته است. در مقایسه مقادیر عمق ضایعه تعیین شده توسط مشاهده گران در فیلم ها با استاندارد طلایی با paired t test تفاوت معنی داری به دست نیامد. نتیجه گیری: این تحقیق نشان داد قدرت تشخیص پوسیدگی در سه فیلم d، e و f تفاوت معنی داری نداشته است. با در نظر گرفتن اشعه دریافتی کمتر بیمار با فیلم f، استفاده از آن توصیه می گردد.